Dok se Netflixova trending lista mijenja iz dana u dan, jedan izvanredan film prolazi gotovo neopaženo – iako već dobija polako pozitivne kritike. Train Dreams, snimljen prema noveli Denisa Johnsona, tiha je, emotivna drama koja prati život drvosječe Roberta Grainiera kroz više decenija, od kraja 19. vijeka pa sve do 1960-ih. Priča teče polagano, ali duboko, hvatajući trenutke koji oblikuju čovjeka, bez suvišne dramatizacije.
Joel Edgerton briljira u ulozi običnog čovjeka čija se snaga otkriva kroz tihe geste i odnos prema prirodi. Uz njega, Felicity Jones, Kerry Condon i William H. Macy daju filmu toplinu i slojevitost, iako su na ekranu znatno kraće.
Režiju potpisuje Clint Bentley, koji i ovdje istražuje kako rad, vrijeme i pejzaž utiču na čovjeka. Vizualni identitet Adolpha Velosa posebno se ističe – priroda gotovo postaje glavni lik, a kadrovi podsjećaju na Malickovu lirsku estetiku i filmove poput Into the Wild.
Train Dreams nije film koji juri za šokovima; njegova moć leži u tišini i atmosferi. Umjesto velikih obrata, nudi emotivnu dubinu koja se polako gradi. Upravo zahvaljujući toj suzdržanoj snazi mnogi ga vide kao ozbiljnog Oscaraškog pretendera, posebno zbog Edgertonove glume, Bentleyjeve režije i upečatljive fotografije.
Za koga je ovaj film?
Ako voliš priče koje te podstiču na razmišljanje, ako cijeniš filmove koji polako rastu pod kožom, Train Dreams je naslov koji ne bi smio proći neprimijećeno. Svidjeće se svima koji uživaju u sporijim, duboko emotivnim dramama, ljubiteljima filmova o prirodi, ali i onima koji traže autentičnost u vremenu prepunom brzih sadržaja.
Možda još nije na trending listama, ali upravo u tome i leži njegova posebnost – to je film koji se ne nameće, nego tiho poziva da mu daš šansu. A kada to učiniš, velika je mogućnost da će ti ostati u sjećanju kao jedno od najvrijednijih filmskih iskustava ove godine.
