„Knives out“, Riana Džonsona (Rian Johnson), je bio posljednji film koji sam pogledala u bioskopu prije pandemije 2020. godine. Njegov nastavak, „Glass Onion“, čija radnja se dešava tokom pandemije, sam gledala na Netfliksu. Prvi je bio odličan. Drugi je jako dobar, doduše prilično drugačiji, iako je zadržao svoj koncept, strukturu i glavnog lika, ekscentričnog detektiva sa dubokog američkog juga Benoa Blanka (Daniel Craig).
Džonson je ovim filmovima uspio uspostaviti sopstveni model misterije ubistva koja se nalazi negdje između, na istoj udaljenosti od Agate Kristi (Aghata Christie) i Kolumba (Columbo). Ako ste čitali knjige Agate Kristi i gledali seriju „Kolumbo“, onda znate da je model prve otkriti identitet ubice na samom kraju priče uz pomoć Herkula Poaroa (whodunit), dok je model druge takav da se identitet ubice pojavi na samom početku i da se priča vrti oko toga kako će ubica biti uhvaćen (howcatchhem). „Kinves Out“ i „Glass Onion“ počinju kao „whodunit“, ali se završavaju kao „howcatchem“ kada negdje na polovini radnje otkrijemo ko je, a kroz povratak u prošlost, na mjesto i vrijeme ubistva, i zašto i kako.
Poput ovog modela i Blank je „prisvojen“, prerađen i reinterpretiran kao istinski produkt postmoderne intertekstualnosti. On je Herkul Poaro, brilijantan i temeljan, on je Kolumbo, neposredan i nonšalantan ljubitelj cigara, i istovremeno potpuno svoj, u svojim beskrajno zabavnim odjevnim kombinacijama i teškim južnjačkim naglaskom. Činjenica da ga glumi Džejms Bond dodatno pojačava utisak. A utisak je i više nego pozitivan. Što se mene tiče, ne postoji bolji glumac za ulogu Blanka od Krega i dok god Džonson bude snimao njegove avanture, avanture ekscentričnog detektiva/superheroja u akciji, ja ću ih gledati. Smatrajte me potpuno navučenom.
Dakle, radnja filma se vrti oko ubistva, koje se desi negdje na polovini filma, dok su naši likovi naizgled bezbjedno smješteni na bezimenom grčkom ostrvu, privatnom ostrvu svog najboljeg prijatelja Majlsa (Edward Norton), bilionera i jednog od originalnih, takozvanih „disruptora“ (disruptors). Naravno riječ je o slobodnoj interpretaciji Elona Maska, koji u ovoj verziji nije posebno inteligentan i koji koristi svoje neiscrpno bogatsvo kako bi manipulisao prijateljima, što je uostalom i jedan od nekoliko skrivenih motiva samog okupljanja. Na površini, ovogodišnje tradicionalno okupljanje je povodom žurke ubistva. Ubistvo je unaprijed pripremljeno, žrtva će biti Majls (a ko drugi?), dok će njegovi prijatelji, kao njegovi počasni gosti, tokom vikenda, pokušati otkriti identitet ubice. Nagrada je, vrlo simbolično, iPad.
Ispod površine, stvari ključaju
Među gostima su i dvoje neočekivanih ljudi: Endi (Janelle Monae), Majslova bivša ljubavnica i bivši poslovni partner sa kojim je izgradio svoje carstvo, te sam Blank, koji je dobio istu pozivnicu kao ostatak grupe, iako je Majls nikada nije poslao. Uz njih tu su Birdi Džej (Kate Hudson), isprana zvijezda sklona skandalima, njena asistentkinja Peg (Jessica Henwick), zatim Lajonel (Leslie Odom Jr.), hemičar i šef u Majlsovoj kompaniji Alfa, Djuk (Dave Bautista), influenser i ekstremni desničar, koji oko pasa ne nosi samo pištolj nego i svoju duplo mlađu djevojku Viski (Madelyn Cline), te na kraju Kler (Katheryn Hahn), guvernerka Konektiketa čija je ambicija postati senator. Naizgled šarolika grupa, što u svojoj suštini i jeste, u pitanju je grupa koja, pored toga što pokriva različite oblasti, ima i jednu zajedničku nit koja ih drži na okupu – Majlsa Brona.
Za razliku od prvog dijela, što je ujedno i moja jedina zamjerka, likovi drugog su glasniji i nepodnošljiviji i, čini mi se, dvodimenzionalniji. Sve je u ovom dijelu intenzivnije, od zvuka, preko boja do samog ega i sebičnosti, što, uzevši u obzir vrijeme koje prikazuje, konceptualno i značenjski potpuno odgovara, jer takav je svijet u kojem živimo – glasan i nepodnošljiv.
Problem je, naravno, u mom ličnom senzibilitetu kojem je za takav ton i takvu atmosferu neophodno vrijeme… da prihvatim, upijem i na kraju svarim. Ali uspjela sam. I toplo preporučujem. Ako ništa, onda zbog Blanka i sveopšte dekadencije u kojoj se, ni kriv ni dužan, obreo. I njegovih kupaćih kostima. Oni su apsolutno sve.
Ocjena: 4.5/5
