Od početka dvadesetog vijeka umjetnici uključuju element pokreta u umjetnost. Ovo je djelomično bilo da se istraže mogućnosti pokreta, dijelom da se uvede element vremena, dijelom da se predstavi važnost mašina i tehnologije u modernom svijetu, a dijelom da se istraži priroda vizije. Kinetička umjetnost je jedan od trendova u savremenom umjetničkom stvaralaštvu i njena suština je u “revitalizaciji”.
Kinetička umjetnost potiče od grčke riječi “kinetikos”, koja znači “kretanje”. Stoga se kinetička umjetnost odnosi na oblike umjetnosti koji sadrže kretanje. Uopšteno govoreći, kinetička umjetnička djela su najčešće trodimenzionalne skulpture čije se komponente pokreću preko vazdušnih strujanja, magnetizma, elektromehaničkih uređaja, ili učešćem posmatrača.
Kinetička umjetnost postala je glavni fenomen kasnih 50-ih i 60-ih godina 20. vijeka. Šezdesetih godina 20. vijeka umjetnici poput Bridget Riley i Victor Vasarely eksperimentirali su geometrijskim oblicima koji iskrivljuju percepciju gledatelja, stvarajući umjetnička djela koja, iako statična, daju utisak pokreta.
Od 1920. do 1960. godine eksperimentisalo se sa novim oblicima skulpture, a jedna od najistaknutijih figura na tom polju u to vrijeme bio je Alexander Calder. Godine 1941. proizveo je svoje čuveno djelo „Luk od latica“ koje prikazuje prirodno stvoreno kretanje kao rezultat strujanja zraka. Kao što je Calder rekao, kinetička umjetnost je težila da “podigne figure i scenografiju i dokaže da umjetnost nije kruta”.
Kinetički umjetnici koristili su mehaničko ili prirodno kretanje da dovedu do novog odnosa između umjetnosti i tehnologije, snažno inspirisani umjetničkim pokretom „Dada“, raskinuvši s konvencijama tradicionalnih statičnih umjetničkih djela.
Kinetička umjetnost uključuje širok izbor stilova i tehnika, a najraniji primjeri su slike na platnu i to od poznatih umjetnika s kraja 19. vijeka kao što su Claude Monet, Edouard Manet i Edgar Degas.
U posljednjih godina ova vrsta umjetnosti je na vrhuncu popularnosti, jer majstori, koji su ovladali svjetlošću i pokretom, uspijevaju postići zadivljujući učinak – prevladati statičnost skulpture.
